De kwestie Kassandra
Samenvatting
Dit verhaal gaat over Arno, een leuke jongen die zichzelf te gewoon vindt, en Kassandra, een bijzonder meisje. Arno woont samen met zijn zus Lisa en zijn moeder. Zijn ouders leven gescheiden en zijn moeder heeft weer een nieuwe vriend, Gert. Kassandra woont in de buurt van Arno samen met haar moeder, Elsbeth.
Arno komt in contact met enkele oudere, stoere jongeren - Rixt, Boris en Sylvia - die bij hem in de klas zitten. Ze durven alles en zijn om niets verlegen; ze handelen gewetenloos. Arno laat zich door hen meeslepen. Hij merkt hoe aantrekkelijk het kan zijn om met zulke mensen om te gaan. Vooral omdat Gert, de vriend van zijn moeder, steeds vraagt of hij de buurt nog onveilig heeft gemaakt. En Arno tot nu steeds zo vlijtig op school was. Maar dat is nu anders. Arno spijbelt, steelt en pest Kassandra met briefjes, onder invloed van de oudere schoolgenoten. Je voelt wel de onzekerheid van Arno. Hij zit voortdurend in tweestrijd. Arno neemt zich het goede voor, maar als puntje bij paaltje komt, heeft hij niet de moed om zich tegen Rixt, Boris en Sylvia te verzetten. Het pesten wordt perfect uitgewerkt met onder andere een grof taalgebruik zoals teef, lullig, eikel. Er is geen respect voor volwassenen. Gelukkig heeft hij met behulp van Kassandra uiteindelijk de moed om zich te verzetten tegen Rixt, Boris en Sylvia (op wie hij eigenlijk een oogje heeft). In één van de laatste hoofdstukken van het boek weet Arno, op een feestje met de klas, genoeg moed te verzamelen om Kassandra te redden door zich te verzetten tegen Rixt, Boris en Sylvia. Kassandra werd erg bedreigd door de drie pestkoppen en er zouden dartpijltjes op haar worden gegooid. Gelukkig eindigt het verhaal goed doordat Arno de moet had verzamelt om op te komen voor Kassandra en zichzelf en het feestje werd stopgezet door de politie, omdat de buren erg veel geschreeuw hoorde van onder andere Kassandra.
Hoofdpersonen
Arno: Arno is een onzekere jongen die zichzelf te gewoon vindt. Hij woont samen met zijn zus Lisa en zijn moeder. Arno zijn ouders zijn gescheiden en zijn moeder heeft een nieuwe vriend, Gert. In het verhaal wordt de onzekere Arno een meeloper met Rixt, Boris en Sylvia, een groepje stoere kinderen die bij hem in de klas zit en hem vervelende opdrachten laat doen, maar Arno durft er niks tegen te doen, tot op een bepaald moment...
Het beeld dat ik bij Arno had, was een dunne jongen met een bril. Niet heel speciaal, gewoon een jongen met een Nederlands uiterlijk en normale standaard kleding.
Kassandra: Kassandra woont bij Arno in de buurt samen met haar moeder Elsbeth. Kassandra is een stil en speciaal meisje. Als Arno de hond uitlaat komt hij Kassandra vaak tegen, die ook met de hond aan het lopen is. Kassandra haar moeder past vaak op de hond van Arno waardoor hij nog al eens bij Kassandra over de vloer komt.
Kassandra heeft een bleke witte huidskleur en zwart sluikend haar dat vaak voor haar ogen hangt zodat ze zich achter haar haar kan verschuilen.
Rixt: Rixt is een wat oudere jongen die bij Arno is de klas zit, hij is een beetje de leider van het groepje stoere kinderen. Rixt is rookt en is voor niemand bang. Hij zegt vaak wat anderen moeten doen, maar zelf houd hij zich een beetje kalm en probeert alles een beetje stiekem te doen.
Ik beeldde Rixt in als een jongen met zwart rossig haar en een leren jack aan. Ook had hij een ongeïnteresseerde uitstraling.
Boris: Boris zit ook bij Arno in de klas en gaat altijd met Rixt en Sylvia om. Boris is een intimiderend persoon en lost vaak dingen op met schelden en slaan.
Het beeld dat ik bij Boris had, was een wat forsige, grote jongen met kort haar en een boze blik.
Sylvia: Sylvia is het meisje van het stoere groepje uit Arno zijn klas. Arno heeft klein beetje een oogje op Sylvia en daarom zorgt Sylvia er ook vaak voor dat Arno iets moet doen wat hij eigenlijk niet wil, zoals vervelende brieven afleveren bij Kassandra.
Het beeld dat ik bij Sylvia had, was een mooi, stoer meisje met blond haar.
Mijn mening
De kwestie Kassandra is een leuk boek om te lezen. Het verhaal begint met een flashback wat mij meteen nieuwsgierig maakte naar het verhaal wat daarachter zat. In het boek wordt Arno de hele tijd onder druk gezet door Rixt, Boris en Sylvia. Hij moet dingen doen die hij eigenlijk helemaal niet wil doen, waardoor hij wel eens in de problemen komt. Het verhaal wordt vertelt in de ik-persoon door Arno. Door deze manier van schrijven kon ik mij goed inleven in Arno, maar minder in Kassandra. Dat vond ik wel jammer, omdat ik het ook wel leuk had gevonden als het verhaal vanuit twee personen werd verteld, zodat je ook meerdere kanten van het verhaal meemaakt. Ondanks dat blijft het een leuk en spannend verhaal wat erg realistisch is geschreven en ik herkende in het verhaal ook dingen die ik zelf heb gemaakt, waardoor ik mij nog beter kon inleven in de hoofdpersoon. De schrijver gebruikte vaak ook goede details bij het omschrijven van de omgeving, waardoor ik er een duidelijk beeld van kreeg en het verhaal ook geloofwaardiger vond.
Auteur
Alma Post is geboren op 12 december 1948 in Rotterdam. Alma was enig kind en ze woonde ver van school, dus ze speelde veel alleen en fantaseerde veel. Ze vond het leuk om verhalen te maken, vaak in haar hoofd en later in een schoolschrift. Als kleuter werd Alma veel voorgelezen uit de nieuwste boeken van die tijd, de jaren vijftig. Vooral Het Fluitketeltje van Annie M.G. Schmidt, daaruit kende zij meerdere gedichten uit haar hoofd.
Toen ze zelf ging lezen hield ze het meest van boeken waarin kinderen speciale karakters hadden. In die tijd waren dat zogenoemde 'meisjesboeken'. Vooral de uit het Engels vertaalde meisjesboeken vond ze mooi.
Een lievelingsboek was ook De kinderen van de grote Fjeld van Laura Fittinghof. Een boek dat al in het begin van de 20e eeuw geschreven is en over een hongersnood in Zweden rond 1860 gaat. Ze was dol op het dromerige meisje Malena, dat op het laatst, als al haar broertjes en zusjes door aardige mensen geadopteerd zijn, alleen overblijft. Ze begon met schrijven toen haar man in 1990 overleed en zij voor haar twee kinderen, die toen 3 en 5 jaar waren, meer thuis wilde zijn. Het lag voor de hand dat ze de ingrijpende gebeurtenis in hun leven als onderwerp nam, ook vooral omdat zij merkte dat er geen geschikt boek over de dood van een ouder bestond. ‘Ik had trouwens toch niet over iets anders kunnen schrijven, want ik dacht aan niets anders in die tijd.’
Nu zij zelf schrijft houdt ze ook van boeken met een boeiende psychologische ontwikkeling erin, dus boeken waarin een kind zijn geest ontwikkelt, zelfstandiger wordt, of met een bepaalde situatie leert omgaan. Graag ook een probleem erin. ‘Ik hou van serieuze boeken, die toch lekker lezen.’
Maak jouw eigen website met JouwWeb