Take 7


Samenvatting

Het Andalusische dorpje Los Baños de Calderón is ingeslapen, het ooit zo fraaie hotel heet nu in de volksmond Hotel Duivenpoep en de zwavelbaden waar het dorp vroeger om beroemd was, zijn vrijwel gesloten. Er zijn zo weinig nieuwe jonge mannen dat de jaarlijkse processie met het Jezusbeeld in de Semana Santa geen doorgang meer vindt. De school zal wellicht gesloten moeten worden bij een gebrek aan leerlingen. De Deense barkeeper Lars verblijft in het Spaanse Torremolinos, waar volgens hem nogal weinig te beleven valt. Op een dag maakt hij een uitstapje en komt zo bij het dorpje Los Baños de Calderón waar hij wat foto’s maakt en vervolgens beland op een terrasje waar hij met de burgemeester in gesprek raakt. Omdat hij een tas heeft met daarop de titel Cinetotal, vraagt de burgemeester hem of hij filmmaker is en Lars ziet de kans van zijn leven. Terwijl de burgemeester Bernardo opschept over zijn dorp, begint Lars in zijn kansen als filmmaker te geloven. De burgemeester wil hem graag verleiden om en film te maken en wanneer Lars dan ook nog eens het prachtige natuurtalent, de sexy Mariangela als potentieel filmster ziet, besluit hij het spel mee te spelen. Hij neemt contact op met de jongens in zijn studentenhuis om te vertellen dat ze een speelfilm kunnen maken en dat zijn vriend Henning allerlei nepspullen moet kopen om de illusie bij de bewoners te wekken dat ze een film kunnen maken. De burgemeester die gebrekkig Engels spreekt, roept de hulp in van Lydia om duidelijke afspraken te maken.

Lars wil uitgaan van een film die hij al eens heeft gezien waarbij er allerlei mooie jonge vrouwen in een geïsoleerd dorp wonen. Een man wil een vrouw meenemen, maar wanneer ze over de grens komen, verschrompelt de mooie vrouw ineens tot een gerimpeld besje. Alleen binnen de grenzen van het dorp bleven de vrouwen jong en jeugdig. Dat script staat model voor de nieuwe film van Lars. Lydia helpt nog wat mee om het script uit te diepen en ze moet ook proberen Mariangela over te halen om de rol van mooie vrouw te spelen. Die wil aanvankelijk niet, maar uiteindelijk zal ze toch de rol spelen. Het hele dorp zal trouwens een rol kunnen spelen, want Lars wil de illusie zo groot mogelijk maken. Hij wil dan ook niets betalen voor allerlei faciliteiten die het dorp voor de film ter beschikking stelt, zoals het zwavelbad en de hotelovernachtingen.

Het dorp komt tot leven en allerlei mensen willen graag een rol spelen. Alleen de blinde lotenverkoopster Loretta is vrij negatief: zij waarschuwt voor het verderf dat de filmwereld in Calderón zal brengen, maar er wordt slecht naar haar geluisterd. De mensen willen alleen het goede van de geluksbrenger Lars zien. Intussen zijn de studentenvrienden van Lars uit Denemarken gearriveerd in een bus waarop ze de naam Cinetotal hebben laten aanbrengen. Maar het meeste materiaal dat ze bij zich hebben, is gewoon nep.

Lars laat de opnamen beginnen, maar je kunt wel zien dat hij geen professionele regisseur is. Hij vindt alles best onder het mom van naturel acteren en Lydia krijgt argwaan. Lars heeft helemaal geen schuldgevoel bij het leugen van de film, omdat hij ziet dat het dorp begint op te bloeien. 

Het wordt zo langzamerhand toch wel duidelijk dat Lars geen echte regisseur is: het gaat tijdens de laatste draaidagen meer om het feesten dan om het maken van de nepfilm. Lydia komt er ook achter dat de film nep is wanneer ze een filmblik vindt dat met takes zou moeten zijn gevuld, maar er blijkt slechts aarde in te zitten. Ze confronteert Lars er mee. Ze wil echter dat hij de film gewoon afmaakt: nep of niet. 

De film wordt afgemaakt, daarna vertrekt de crew van de studenten weg uit Los Baños de Calderón en laat niets meer van zich horen. Zelfs een half jaar later zijn de rekeningen van het hotel nog niet betaald. Maar het dorpje heeft wel een facelift ondergaan en er is zelfs een kleine stroom toeristen op hang gekomen. Er worden zelfs drie blondharige kinderen in december geboren en dat is goed voor de aanwas van leerlingen voor het schooltje van Carlos. Lydia heeft inmiddels ook een besluit genomen: ze heeft € 900 gegeven aan Bernardo: die zijn bestemd voor het eeuwigdurende onderhoud aan het graf van Ian, maar hij mag ze ook besteden aan het gat voor de rekeningen van Lars. Zelf zal Lydia vertrekken naar Salamanca om daar les te gaan geven. Ze kan eigenlijk het verleden laten rusten en haar oog richten op de toekomst: ook dat heeft Lars bij haar teweeg gebracht. Ze gaat een scenario schrijven van de gebeurtenissen in Los Baños de Calderón. In de gevonden dagboekaantekeningen van Lars beseft ze wat er is gebeurd: Lars heeft de mensen nieuwe hoop gegeven doordat hij ze aandacht heeft geschonken. 

Hoofdpersonen

Lars:    Lars is een jonge Deense barman die in een vakantiehuisje in het Spaanse Torremolinos verblijft. Lars heeft blond haar met een scheiding in het midden en blauwe ogen. Hij doet zich in het Andalusische dorpje Los Baños de Calderón voor als een filmregisseur en belt de jongens die in zijn studentenhuis wonen op om samen met hem een nepfilm te maken. Ook houd Lars een soort van dagboek bij in zijn 'nep' agenda die na zijn vertrek wordt gevonden en in bezit komt van Lydia. Lydia maakt tijdens het vertellen van het verhaal gebruik van de verhalen in die 'nep' agenda.

Lydia:  De ik-verteller in het boek is Lydia, een Nederlandse vrouw rond de 50 jaar oud. Ze woont net buiten Los Baños de Calderón in El Valle Olvidado "De Vergeten Vallei". Lydia is 12 jaar geleden weduwe geworden toen haar Engelse man Ian overleed. Ian ligt begraven in de vallei waar ze woont. Omdat de burgemeester van Calderón niet zo goed Engels spreekt en Lars niet zo goed Spaans, leekt het de burgemeester beter om Lydia te vragen om op te treden als tolk zodat er duidelijke afspraken gemaakt konden worden over de film.

Mijn mening

Ik vond het boek Take 7 een leuk boek om te lezen. Als je aan het lezen bent weet je totaal niet wat er gaat gebeuren en dat vond ik het leukste aan het boek, je weet absoluut niet weet hoe het gaat aflopen. Yvonne van de Meer koos als citaat voor dit boek "Het oog ziet alleen wat de geest bereid is te begrijpen." En ik vond dat dat in dit boek heel goed duidelijk werd gemaakt, omdat als de mensen weer een doel in hun leven krijgen, dan zien ze het nut van het leven weer in en zijn ze bereid vele dingen te presteren. De minpuntjes van het boek vind ik toch wel dat het verhaal de ene keer vanuit Lars wordt verteld en de andere keer vanuit Lydia, wat af en toe nogal verwarrend is. Ook worden er in het verhaal soms Spaanse woorden gebruikt, dat vond ik niet zo prettig lezen.

Auteur

Vonne van der Meer werd in 1952 in Eindhoven geboren. Ze was het jongste kind in een gezin van drie. Haar moeder was een fanatieke lezer die haar kinderen veel en graag voorlas. De familie verhuisde naar Laren, waar Van der Meer na de lagere school de MMS bezocht. Omdat ze zich bij de lessen Nederlands onderscheidde bij het opstelschrijven mocht Van der Meer bij haar eindexamen verhalen inleveren. Na haar eindexamen ging ze een jaar naar een high school in de Verenigde Staten, waar haar liefde voor het toneel werd aangewakkerd door de acteerlessen die ze volgde.

Twee jaar later werd ze toegelaten tot de regieafdeling van de Amsterdamse Theaterschool. Tijdens deze opleiding bleef ze eigen werk schrijven: verhalen, toneel, schetsen. In 1976 werd Van der Meers monoloog De behandeling door toneelgroep Centrum op het repertoire genomen. In 1978 sloot ze haar toneelopleiding af en werd regieassistent van Franz Marijnen bij het RO-theater. Al snel regisseerde ze zelf stukken. Bij het RO-theather ging in 1996 haar toneelstuk Weiger nooit een dans in première. In 1987 won Vonne van der Meer de Geertjan Lubberhuizenprijs met het stuk Het limonadegevoel. Daarna publiceerde ze gedurende meer dan dertig jaar en met grote regelmaat romans, verhalenbundels en novellen. De doorbraak naar het grote publiek kwam in 1999 met Eilandgasten, een roman-in-verhalen waarin we de tijdelijke bewoners van huize Duinroos leren kennen en de verhalen achter de berichten in het gastenboek.

Met haar werk heeft Vonne van der Meer zowel in binnen- als buitenland een groot lezerspubliek bereikt.